ญี่ปุ่น 11 : ลิตเติ้ลเกียวโต
สมัยก่อนคนเมืองทากายาม่าไม่สามารถเสียภาษีไหว เลยใช้แรงงานมาเสียภาษีแทน โดยไปทำงานให้ที่เกียวโต ส่วนใหญ่เป็นงานแกะสลักไม้ ครั้นเวลาต่อมา เมื่อกลับมาอยู่บ้านตนเองแล้ว ก็นำศิลปะนั้นมาสร้างให้หมู่บ้านของตัวเองด้วย ความที่สร้างทำนองเดียวกับที่ไปสร้างให้เกียวโต หมู่บ้านนี้จึงได้ชื่อว่า ลิตเติ้ลเกียวโต ที่ถนนซันมาจิ เป็นเขตเมืองเก่า เป็นหมู่บ้านเก่าแก่สมัยเอโดะกว่า 300 ปีก่อนและยังคงสภาพไว้อย่างดีรถเกี้ยวยาไต เป็นผลงานแกะสลักเกี้ยวที่วิจิตรบรรจง ปัจจุบันเหลืออยู่ 25 คัน เวลาเดือนเมษายนและเดือนตุลาคม จะมีเทศกาลนำเกี้ยวออกมาแห่ที่สะพานแดง
เขามีพิพิธภัณฑ์เก็บรถเกี้ยวไว้ที่ศาลเจ้าอาซากุระยาหมะ 14 คัน ที่เหลือแยกย้ายกันเก็บไว้ที่อื่น เผื่อเกิดเหตุไฟไหม้จะได้ไม่เสียหายไปทั้งหมดพบร้านที่เขาโชว์ภาพงานเทศกาลแห่เกี้ยวที่สะพานแดงเลยถ่ายมาเก็บไว้ดู แต่เนื่องจากอยู่ในตู้กระจกมีเงาสะท้อนมาก เห็นภาพได้ไม่ชัด แต่ก็เก็บมาไว้เป็นความรู้ค่ะ เพราะคงไม่มีโอกาสมาในงานเทศกาลนี้ที่หมู่บ้านนี้มีตุ๊กตาทารุโบโบ เป็นตุ๊กตาทารกลิงสีแดงที่ไม่มีหน้าตา ซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของเมืองทาคายาม่า แฝงไปด้วยความเชื่อในโชคลางของญี่ปุ่น เป็นสินค้ายอดนิยมและมีแห่งเดียวที่นี่เท่านั้นบรรยากาศที่นี่มีเสน่ห์ของเมืองเก่ามาก ทุกบ้านเป็นสีดำและมีกระถางดอกไม้อยู่หน้าบ้านมากบ้างน้อยบ้าง เรียกว่าถ่ายรูปได้แทบทุกร้านค้าเลยทีเดียวร้านค้าที่เมืองญี่ปุ่นดูเผินๆเหมือนห้องแถวบ้านเรา แต่ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นว่าเป็นกำแพงบ้านของแต่ละหลัง คือไม่มีกำแพงร่วม เวลาเกิดแผ่นดินไหวจะได้ไม่ยุบไปทั้งยวงมีนักท่องเที่ยวมาเดินชมมาก จึงมีคนลากรถมารับขึ้นรถลากไปดูบ้านต่างๆพร้อมอธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับจุดนั้นจุดนี้ของตัวบ้านด้วย นับว่าทำให้บรรยากาศดูน่าสนใจขึ้นอีกมาก จริงๆแล้วคนก็ชอบเที่ยวเมืองเก่ากันเพราะมันมีเสน่ห์ของความเป็นตัวเองที่บอกเล่าวันเวลาที่ผ่านไปแล้ว และกลายเป็นเรื่องฟังเพลินสำหรับคนที่อยู่กับสิ่งใหม่ๆทุกวันจนจำเจ การกลับไปสู่รากเหง้าของตัวเองเป็นสิ่งธรรมดาของจิตวิญญาณที่ไม่มีใครทันได้สังเกต ที่เรารู้สึกว่ามันดีก็เพราะเป็นความรู้สึกเดียวกับการที่เราได้กลับบ้าน
บันทึก : 17/11/2557
