โรมาเนีย3 : อาคารรัฐสภา Paliament Palace
เมืองหลวงของโรมาเนียคือกรุงบูคาเรสต์ มีอาคารใหญ่ที่สุดในยุโรปและใหญ่เป็นที่สองของโลกรองจากเพนตากอน แต่กระนั้นไกด์ของอาคารก็ยังบอกว่า ถ้าเทียบราคาแล้ว เขาก็แพงกว่าเพนตากอนเพราะใช้วัสดุดีกว่า เช่น หินอ่อนจากอิตาลี เป็นต้น ก็พูดไปตามหน้าที่ของไกด์อาคารแห่งนี้มีห้องมากมาย ไกด์เราบอกว่ามี 6000 ห้อง (พอดูในกูเกิ้ลมีทั้ง 3,300 ห้องถึง 10,000 ห้องสงสัยนับกันไม่ไหว)
เรื่องเล่าของอาคารนี้เหมือนนิยาย สนุกดี แต่มันเป็นเรื่องจริง เลยทำให้มองเห็น “ความเป็นชีวิต“ในภาพกว้างได้พอปลงใจปี 1984 ประธานาธิบดีนิโคไล เชาเชสคู ไปเที่ยวเกาหลีซึ่งปกครองแบบคอมมิวนิสต์ด้วยกัน เที่ยวแล้วพบว่าเกาหลีมีอาคารใหญ่โตเป็นหน้าเป็นตา พอกลับมาก็อยากจะสร้างอาคารบ้างแต่ให้ใหญ่กว่า จึงเริ่มโครงการก่อสร้างอาคารแห่งนี้ขึ้นทันที โดยทุกห้องกว้าง สูง ยิ่งใหญ่ มโหฬาร แถมนอกอาคารยังเวนคืนที่ดินชาวบ้านแถวนั้นสร้างอาคารประกอบบารมีอาคารนี้ให้สมเกียรติ รวมทั้งสร้างถนนด้านหน้าเลียนแบบฌองเซลิเซ่ของฝรั่งเศสอีกด้วยมีห้องพิเศษห้องหนึ่งใหญ่มากและปูพรมทั้งห้อง ทำโดยช่างต้องเข้ามาถักทอกันในห้องเลย เพราะถ้าทำข้างนอกจะยกเข้ามาไม่ไหวโคมไฟมีทุกห้อง โคมไฟโบฮีเมียใหญ่ที่สุดมีน้ำหนัก 5 ตัน
โรมาเนียนั้นยากจนมาก แม้ระบบคอมมิวนิสต์จะทำให้ผลการทำงานทุกอย่างเป็นของรัฐบาลก็ตาม แต่การต้องใช้เงินมากขึ้นและมากขึ้นในการสร้างอาคารหลังนี้ก็ทำให้ประชาชนไม่พอใจมากช่วงปี 1989 ประเทศคอมมิวนิสต์ทั่วโลกมีการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่และล่มสลาย ทำให้ชาวโรมาเนียผู้อยู่ในระบอบคอมมิวนิสต์มานาน 20 ปีแล้วไม่เห็นชีวิตดีขึ้น นึกอยากตามอย่างบ้าง จึงเกิดการปฏิวัติจับประธานาธิบดีขังไว้ แล้วตั้งศาลทหารพิจารณาความผิดเพียงสามชั่วโมงก็สรุปผลออกมาว่าประหารชีวิต ดังนั้น ประธานาธิบดีถูกจับขังเพียงวันเดียวก็ตายแต่อาคารยังสร้างไม่เสร็จก็ต้องสร้างต่อไปให้เสร็จ ครั้นเสร็จแล้วก็ไม่รู้จะใช้ทำอะไร เนื่องจากไม่ได้สร้างมาเพื่อจุดประสงค์ใดโดยเฉพาะ เพียงสร้างให้ใหญ่เข้าไว้ ใหญ่จนไม่เหมาะจะทำอะไร ในที่สุด จึงใช้บางส่วนเป็นรัฐสภา บางส่วนเป็นสถานที่ราชการ บางส่วนเปิดให้นักท่องเที่ยวชมโดยเก็บเงินค่าเข้าและเพิ่มค่าถ่ายรูปกล้องละประมาณ 300 บาทสำหรับคนที่อยากถ่ายรูป ยังมีห้องอีกมากมายที่ยังปิดไว้ไม่ได้ใช้งาน
เรื่องเล่าของปี 1989 ก็คือมิคาเอล โกบาชอบ ผู้นำรัสเซียสองสมัยมีความคิดสร้างโครงการให้แต่ละหมู่บ้าน แต่ละเมือง ทำสิ่งที่ทรัพยากรหรือความชำนาญที่ตนมี สร้างเป็นผลิตภัณฑ์ประจำเมือง เพื่อให้พึ่งตนเองได้ปรากฏว่าได้ผลสำเร็จ สามารถพึ่งตัวเองได้จริง แต่ความคิดของแต่ละเมืองก็เลยไปไกลกว่านั้นว่า เอ๊ะ เราพึ่งตัวเองได้แล้วก็ไม่ต้องพึ่งรัสเซียก็ได้ จึงตั้งตัวเป็นอิสระ ทำให้รัสเซียแตกโกบาชอบยังได้แนะนำให้เยอรมันตะวันออกกับตะวันตกรวมชาติ ซึ่งก็รวมจริงอีก เลิกเป็นคอมมิวนิสต์ทำให้ชาวโรมาเนียเห็นแล้วก็อยากเป็นเสรีบ้างจึงเกิดการปฏิวัติแต่ตกมาถึงวันนี้ ถ้าถามคนแก่ก็อยากเป็นคอมมิวนิสต์เหมือนเดิม เพราะเรียนจบมาเขาก็ส่งไปทำงานที่นั่นที่นี่ มีเงินเดือน ไม่ต้องดิ้นรนอะไร บางเดือนรัฐบาลไม่มีเงินก็ไม่จ่ายแต่ให้คูปองอาหารแทนก็พออยู่ได้ ครั้นพอเป็นเสรีกลับต้องแข่งขันกันอย่างเหนื่อยยาก ต้องดิ้นรนเอาเองเรื่องเล่าของนางเอลิน่า ภรรยาประธานาธิบดีเชาเชสคูเธอเป็นฉันทนาอยู่ในโรงงานทอผ้า เธอสวยมากจนเป็นระดับนางงามฉันทนาจึงได้รับเลือกให้เป็นฝ่ายต้อนรับในวันที่ประธานาธิบดีมาตรวจเยี่ยมโรงงานต่อมาได้รับการขอตัวมาทำงานที่พรรคกับท่าน และ 6 เดือนหลังจากนั้นก็แต่งงานกันเมื่อเป็นภรรยาประธานาธิบดี เธอแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา กิริยามารยาทดีเพียบพร้อม ทำให้ประชาชนรักใคร่ว่าไม่ได้หยิ่งยโส เป็นคนในหัวใจชาวบ้านแบบเอวิต้า เปอรองผลงานค้นคว้าดีๆทุกชิ้นใช้ชื่อเธอหมดพอหลังจากถูกจับ มีการค้นบ้าน พบว่ามีบ้าน 21 หลัง บ้านพักตากอากาศ 20 แห่ง ในตู้เสื้อผ้ามีแต่แบรนเนมทั้งหมด มีรองเท้าเป็นพันคู่
เวลาเข้าไปชม เขาไม่ได้เปิดไฟอลังการเท่าไหร่นัก บางห้องเปิดไฟให้ดู เมื่อดูเสร็จไกด์ของอาคารจะปิดไฟตามหลังมาก่อนจะนำไปชมห้องอื่นต่อ การถ่ายภาพทำได้ไม่ดีนัก ด้วยห้องใหญ่มาก และมีคณะทัวร์เดินหลายคณะ จึงขอนำภาพจากหนังสือที่ซื้อมาลงให้ดูแทน อย่างน้อยเพื่อให้เพื่อนๆได้เห็นสิ่งที่เขาอยากให้เราเห็นชีวิตก็เป็นอย่างนี้ มีความสัมพันธ์กันระหว่างคนกับคน คนมีอำนาจกับคนไม่มีอำนาจ และระหว่างคนกับความโลภ ความโลภเบ่งบานได้มากเมื่อมีอำนาจอำนวย แต่ในที่สุดก็ไปสู่ความทอดถอนใจเล่าแค่นี้นะคะเดี๋ยวยาวไป
ขอให้เพื่อนๆมีความสุขค่ะ
ขวัญ เพียงหทัย
อังคาร 19 สิงหาคม 2557
