เมื่อคืนนี้ฉันนอนดึกกว่าปกติด้วยได้พบหนังน่าสนใจเรื่องหนึ่ง เป็นประวัติของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีลูกสิบคน สามีเป็นช่างตัดเหล็กกิ๊กก๊อกที่ติดเหล้าและโมโหง่าย เธอเป็นผู้หญิงที่ยิ้มแย้มมาก มีความสุข สนุกกับการชิงรางวัลทางทีวี และได้รางวัลบ่อยมากจนเลี้ยงลูกได้โดยวิธีนี้ เพราะเงินในบ้านมีปัญหาแม้แต่ค่านมที่มาส่งหน้าบ้าน เกือบท้ายเรื่องที่พบว่าธนาคารจะยึดบ้านเพราะสามีแอบไปจำนองไว้ เธอต้องชิงรางวัลใหญ่ที่สุดในประเทศและได้ชนะที่หนึ่ง ของรางวัลมากมาย และเอาตั๋วเที่ยวสวิสไปขายไถ่บ้านคืนมา ลูกๆได้ดีมีปริญญามีครอบครัวมีลูกหลานดีทุกคน สามีตายจากไปทิ้งเงินกรมธรรม์ไว้ให้เธอมีชีวิตดีต่อไปจนเธอจากไป หลักชีวิตของเธอคือ “เราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่ขอมีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้”
หลักพุทธเราเชื่อมชีวิตกับกรรม มีคำเทศน์ว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นกับเรา เราเคยทำไว้ก่อน”
นี่อาจเป็นสิ่งที่เธอทำไว้แล้วชาติก่อน เป็นแพสสีฟ อริยะ อินคัม ข้ามชาติ
คนรุ่นใหม่นิยมแนะให้ทำอะไรที่เป็นการให้เงินทำงาน เช่นซื้อคอนโดให้เช่า มีค่าเช่ากินไปนาน เป็นต้น เรียกว่าแพสสีฟ อินคัม
แต่หลักพุทธบอกว่าสิ่งที่เราทำจะตามส่งผลไปนาน ดีกว่าแพสสีฟ อินคัม ถ้าเราเข้าไปหลงป่าหาทางออกไม่ได้ เงินในแบงค์หรือโทรศัพท์มือถือช่วยเราไม่ได้ แต่อาจพบคนพื้นถิ่นช่วยพาออกมา นั่นแพสสีฟ อริยะ อินคัม ถ้าในชีวิตไม่ว่าชาตินี้หรือชาติก่อน เราไม่เคยช่วยใครเลย เราอาจต้องตายในป่านั้น
พูดเรื่องนี้ทำไม
ฉันพบแพสสีฟ อริยะ อินคัม หลายครั้ง ดูหนังเรื่องนี้แล้วก็ประหลาดใจในกฎแห่งกรรม แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ
พระสอนว่า การทำบุญแม้เล็กน้อยก็ส่งผลได้ แต่ก็สอนให้เราทำโดยไม่ต้องหวังผล ให้ทำเพราะจิตขณะทำนั้นเป็นกุศล เป็นสิ่งดีงาม
สิ่งที่ควรสังเกตในตัวเราคือเราติดที่ว่าจะต้องทำบุญทำทานด้วยเงินจำนวนมาก เมื่อมีเงินน้อยจึงงดไว้ก่อน
ฉันถามอาจารย์ในห้องเรียนว่า คนอินเดียจนมาก แต่พระมาก พระจะได้อาหารอย่างไร อาจารย์เล่าว่า แม้จนมากแต่เขาก็ตักบาตรเท่าที่มี พระอินเดียฉันมื้อเดียว รับด้วยมือ ฉันเท่าที่มีในมือ เท่านั้นแล้วพอ คนจนกับพระมากจึงอยู่กันแบบจนๆได้
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล สอนว่า อย่าขวนขวายทำบุญ ถ้ามีเข้ามาก็ทำ ถ้าไม่มีก็เฉยเสีย เพราะการขวนขวายมากเรื่องรบกวนจิตใจมีมาก ทำให้ภาวนาน้อย
ยุคสมัยช่วยให้จับเรื่องนี้มาฝึกง่ายขึ้น การโอนเงินทางมือถือ
ฉันเพิ่งหัดทำเรื่องนี้ พบว่าสะดวกมาก ฉันทำบุญได้ทุกวันโดยไม่ต้องเดินทาง บันทึกรายการโปรดคือเลขที่บัญชีของมูลนิธิที่อยากส่งประจำไว้ ทำให้ไม่ต้องลอกใส่กระดาษแล้วมาจิ้มตัวเลขยาวๆทุกครั้ง ทำให้ส่งเงินเมื่อไหร่ก็ได้ เช้ามืดเมื่อตื่นมาหรือก่อนเข้านอน หรือเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจ ทำบุญดีกว่า ทำแล้วให้เป็นทานบริสุทธิ์ไม่ต้องขอใบอนุโมทนา และที่สำคัญคือเลิกยึดว่าต้องทำมาก เงินมีน้อยก็ทำน้อย น้อยมากก็ได้เพื่อตัดเรื่องยึดนี้ออกไปจากสัญญาความจำได้หมายรู้เดิมของเราให้คุ้นชิน
ฉันอยากจำได้ว่าส่งไปที่ไหน แม้เครื่องจะมีบันทึกให้แล้ว แต่ก็สนุกดีเวลาทำ เช่น มูลนิธิเดียวกัน แต่เขามีกิจกรรมหลายอย่าง ก็สนุกดีที่จะแตกตัวเลขเป็นรหัส มูลนิธินี้รหัสเป็นเลข 5 เวลาเจาะน้ำบาดาลก็ส่งไป 51 บาทหรือสถานที่น่าสนใจมากหน่อย ก็ 501 บาท สร้างวัด 52 บาท สร้างเมรุ 53 บาท มูลนิธิที่สองเป็นบ้านเลี้ยงเด็กก็เลข 9 ส่งไป 99 หรือ 999มูลนิธิที่สามส่งไปเลข 8 ก็เป็น 88 หรือ 888 บาท เป็นต้น ก็สนุกเพลิดเพลินดี ทำให้จิตใจได้สนุกขำขัน ได้เบิกบานขณะทำ
ผู้ใหญ่เคยสอนว่าให้เรา “ให้ลาภ” แก่คนอื่น ง่ายๆเลยคือขวดน้ำ กระป๋อง ฯลฯ ไม่ทิ้งลงถุงขยะ แต่รวมไว้ในถุงต่างหาก เอาไปวางไว้หน้าบ้าน ไม่นานจะมีคนมาเอาไป คงเอาไปขาย มันจะเป็นลาภของเขา ทำบ่อยๆก็พลอยสนุกและติดใจ ทำให้ถุงขยะพลอยน้อยลงด้วย
เป็นความเพลิดเพลินเล็กๆน้อยๆที่เข้ามาในแต่ละวัน และอาจเป็นแพสสีฟ อริยะ อินคัม ของฉันโดยไม่ต้องตั้งใจ บางทีอาจมีลาภลอยเข้ามาบ้าง เช่น ลูกค้าที่นัดเก็บเงินวันที่ 25 แต่เราขาดเงินวันที่ 14 ลูกค้าก็จ่ายมาวันที่ 13 ทำให้หมดปัญหาไปง่ายๆ ถ้าเรียกว่าบุญก็คือบุญมาเวลาที่ต้องการ ในจำนวนเท่าที่ต้องการ
มันต่างกันตรงนี้แหละ
ถ้าเป็นแพสสีฟ อินคัม มีคอนโดให้เช่า อย่างน้อยต้องรอสิ้นเดือนเงินจึงจะมา หรือฝากกองทุน มันจะปันผลปลายปี รอไป มันจะไม่มาช่วยเราในเวลาและสถานที่ที่เรากำลังต้องการความช่วยเหลือ ในจำนวนที่เราเดือดร้อนอยู่
ฉันหาแพสสีฟ อินคัม ไม่ได้หรอก เพราะไม่มีเงินลงทุนขนาดนั้นและไม่มีความรู้ขนาดที่จะเก็งกองทุนหรืออะไรๆ
แต่ฉันสนุกกับแพสสีฟ อริยะ อินคัม มากกว่าเพราะทั้งสนุก ทำให้จิตใจเพลิดเพลินเบิกบาน ทำง่าย ทำสะดวก และทำอยู่ในกำลังของตน ซึ่งตามหลักแล้วย่อมให้ผลใหญ่พอกัน (ฟังดูเหมือนหวังผลซะนี่)
เล่ากันสนุกๆนะคะเช้านี้ เผื่อเป็นไอเดียให้เพื่อนๆทำเล่นสนุกๆบ้าง
ขอให้ชีวิตรื่นรมย์ค่ะ
ขวัญ เพียงหทัย
พฤหัสบดี 29 สิงหาคม 2562
